คนเรานั้นจะมีอาณาเขตสมมุติที่เรียกว่า “เขตพื้นที่ส่วนตัว” (Personal Zone) รัศมีของเขตพื้นที่ส่วนตัวที่ว่านี้แต่ละคนจะมีไม่เท่ากัน จะเล็กบ้างใหญ่บ้างแล้วแต่บุคคล เขตที่ว่านี้มันก็เหมือนกับเขตพื้นที่ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายๆ ชนิด เช่นสิงโตมันก็จะมีเขตพื้นที่ส่วนตัวของมันเป็นอนาเขตกว้างหลายกิโลเมตร หากมีสิงโตตัวอื่นเกิดหลุดเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของมันแล้วมันจะหงุดหงิดมาก ถึงกับต้องออกไปสู้รบขับไล่กันเลยทีเดียว สำหรับมนุษย์ก็เช่นกัน
มนุษย์แต่ละคนมีพื้นที่ที่เรียกว่าเขตส่วนตัวนี้ด้วยกันทุกคน ถึงแม้จะไม่กว้างขวางใหญ่โตเท่าสิงโตแต่ที่เหมือนกันกับสิงโตตรงก็คือหากมีใครก้าวล่วงล้ำเข้ามาในอนาเขตแล้วล่ะก็เราจะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในทันที ความรู้สึกหงุดหงิดที่ว่านี้ก็คือความรู้สึกว่าความเป็นส่วนตัวเรากำลังถูกบุกรุก หนักเข้ามันก็จะพัฒนากลายเป็นความรู้สึกว่าฉันกำลังไม่ปลอดภัย
นี่คือสาเหตุว่าทำไมเวลาไปกินกั๊วยเตี๋ยวเราจึงเลือกนั่งโต๊ะที่ไม่คนนั่งเลยก่อนเสมอ และในกรณีที่ร้านมีคนแน่น การที่มีใครซักคนที่เราไม่รู้จักมานั่งร่วมโต๊ะด้วยจะทำให้เรารู้สึกอึดอัดขึ้นมาในทันที
หากเป็นสถานที่ๆ มีพื้นที่จำกัดมากๆ อย่างเช่นในลิฟท์ ผลตรงนี้ก็ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้นเป็นอย่างมาก
ความกว้างแคบของเขตพื้นที่ส่วนตัวของแต่ละคนนี้มีกันไม่เท่ากัน ความจริงมันมีขนาดไม่คงที่ ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์และสภาพแวดล้อมด้วย แต่โดยทั่วไปแล้วพบว่าผู้คนที่เติบโตขึ้นมาในเมืองใหญ่หรือชุมชนที่มีความแออัดมากๆ จะมีเขตพื้นที่ส่วนตัวที่แคบกว่าคนที่เติบโตในชนบทหรือชุมชนที่มีผู้คนอาศัยอย่างกระจายตัว
ดังที่ได้กล่าวไปแล้วว่าเขตพื้นที่ส่วนตัวนี้มันสามารถย่อขยายได้ตามแต่สถานการณ์ บางทีถ้าเราจำเป็นที่จะต้องไปอยู่ที่ๆ มีผู้คนหนาแน่น หรือเรายอมรับที่จะต้องไปอยู่ในที่ๆ มีผู้คนหนาแน่น เช่นไปชมคอนเสิร์ต ขนาดของพื้นที่ส่วนตัวของเราก็จะถูกย่อให้หดเล็กเข้ามาโดยอัตโนมัติทั้งนี้ก็เพื่อไม่ให้เรารู้สึกอึดอัดหรือหงุดหงิดมากนักเวลาที่ต้องอยู่รวมกันอย่างแออัดกับคนจำนวนมาก พอพ้นเหตุการณ์ไปแล้วพื้นที่ส่วนตัวก็จะขยายกลับไปมีขนาดเท่าเดิมอีกตามความเคยชินพื้นฐานของเรา
ทีนี้ปัญหามันจะเริ่มมีทันทีในกรณีที่บางคนนั้น ความสามารถยืดหดของเขตพื้นที่ส่วสนตัวนี้มันไม่ยืดหยุ่น เช่นเมื่อไปอยู่ในสถานที่ๆ มีคนอยู่อย่างหนาแน่น (เช่นในงานเลี้ยง) แต่กลับไม่สามารถลดขนาดพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองลงได้ นี่ทำให้เกิดความรู้สึกอึดอัด ความรู้สึกไม่เป็นส่วนตัว หนักๆ เข้าก็หงุดหงิดรำคานหัวใจจนกลายเป็นคนไม่สามารถเข้าสังคมไปได้เลย
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว หากต้องการแก้ไขก็ย่อมสามารถทำได้
ทำอย่างไร
คำตอบก็คือ “ NLP ”
มันมีวิธีการมากมายหลายวิธีที่ NLP จะใช้สำหรับวิธีการต่อปัญหานี้ สำหรับใน Workshop นี้ผมขอใช้วิธีกาใน Six Step Reframe ซึ่งสามารถทำได้ง่ายๆ ตามขั้นตอนต่อไปนี้ครับ
- ก่อนอื่นผมอยากให้คุณหลับตาลง หายใจลึกๆ ช้าๆ ซัก 3-5 ครั้ง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วนทั่วร่างกายของคุณ
- ลองถามตัวเองว่า “ความรู้สึกอึดอัดเมื่อต้องเข้าสังคม ความอัดอัดไม่สบายใจเมื่อต้องอยู่กลางคนจำนวนมากที่กำลังเป็นอยู่นี้ มันให้ประโยชน์อะไรกับตัวฉันบ้าง และฉันควรแก้ไขมันหรือไม่”
- ลองฟังคำตอบที่มันมาจากใจส่วนลึก (จิตใต้สำนึก) ของคุณดูครับว่ามันว่าอย่างไร มันต้องการที่จะได้รับการแก้ไขหรือไม่ ถ้ามันตอบในทำนองว่า “ไม่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ฉันต้องการแก้ไขมัน” เราก็จะไปสู่ขั้นตอนต่อไป แต่ถ้ามันบอกเหตุผลบางประการณ์ที่ทำให้ต้องการคงปัญหานี้ไว้คุณก็จะได้รับรู้ครับว่ามัน “ทำไม” และฟังแล้วสมเหตุสมผลดีพอหรือไม่ (เพราะคำตอบที่ได้อาจจะเป็นมุมมองแปลกๆ ที่คุณไม่เคยนึกถึงมาก่อนก็เป็นได้)
- จินตนาการว่าคุณกำลังยืนอยู่บนพื้นที่ว่าง แล้วจินตนาการสร้างเส้นวงกลมบนพื้นขึ้นมาหนึ่งวงโดยคุณกำลังยืนอยู่กลางวงกลมนี้ วงกลมนี้ก็คือตัวแทนของ “เขตพื้นที่ส่วนตัว” (Personal Zone) ของคุณ ดังนั้นมันจะมีขนาดเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ
- ผมอยากให้คุณแน่ใจว่านี่คือเขตพื้นที่ส่วนตัวของคุณจริงๆ โดยให้คุณจินตนาการว่าด้านนอกของเส้นวงนี้มีเป็นงานเลี้ยงแห่งหนึ่งมีผู้คุณมากหน้าหลายตายืนอยู่เต็มไปหมด ส่วนพื้นที่ด้านในของวงกลมนั้นไม่มีใครอยู่เลยนอกจากตัวคุณ จากนั้นลองดูความรู้สึกว่าคุณรู้อย่างไร รู้สึกอึดอัด หรือรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวหรือไม่ ความจริงแล้วคุณไม่ควรที่จะรู้สึกอึดอัดเพราะยังไม่มีใครบุกรุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของคุณเลย แต่อย่างไรก็ตามหากคุณรู้สึดอึดอัดคุณก็สามารถขยายเส้นวงของคุณให้กว้างออกไปได้อีกจนกว่าคุณจะมีพื้นที่ว่างมากพอให้คุณรู้สึกสบาย
- คราวนี้จินตนาการว่าผู้คนทั้งหลายหายไปจนหมด เหลือแต่ตัวคุณและเส้นวงเขตพื้นที่ส่วนตัวของคุณ
- ผมจะนับ 3 ถึง 1 เพื่อย่อรัศมีของเส้นวงลงมาซักครึ่งหนึ่ง เมื่อนับถึง 1 แล้วเส้นวงพื้นที่ส่วนตัวของคุณจะหดเล็กลงเหลือเพียงครึ่งนึง (เช่นจากรัศมี 3 เมครก็เหลือ 1.5 เมตรพอ)
- 3 ..2 ..1 ตอนนี้เส้นวงพื้นที่ส่วนตัวของคุณหดเล็กลงเหลือเพียงครึ่งเดียวแล้ว แต่คุณยังรู้สึกสบาย ไม่อึดอัดเลย คุณยังคงสบาย หายในได้อย่างสะดวก ยังคงรู้สึกผ่อนคลาย สงบ และเป็นส่วนตัว
- ผมจะนับ 3 ถึง 1 เพื่อย่อรัศมีของเส้นวงลงมาอีก คราวนี้เมื่อนับถึง 1 แล้วเส้นวงพื้นที่ส่วนตัวของคุณจะหดเล็กลงเหลือเพียงรัศมีทึ่มีขนาดกว้างกว่าตัวคุณนิดหน่อยเท่านั้น
- 3 ..2 ..1 ตอนนี้เส้นวงพื้นที่ส่วนตัวของคุณหดเล็กลงแล้ว แต่คุณก็ยังรู้สึกสบาย ไม่อึดอัดเลย คุณยังคงสบาย หายในได้อย่างสะดวก ยังคงรู้สึกผ่อนคลาย สงบ และเป็นส่วนตัว
- ตอนนี้พื้นส่วนตัวของคุณถูกย่อแคบเข้ามาแต่คุณยังคงรู้สึกสบาย รู้สึกผ่อนคลาย รู้สึกเป็นส่วนตัว รู้สึกสงบ ดังนั้นต่อไปนี้ไม่ว่าท่ามกลางตัวคุณจะมีผู้คนรายล้อมมากแค่ไหนก็ตามคุณสามารถที่จะอยู่ได้โดยไม่รู้สึกอึดอัดลำบากใจอีกต่อไป
- คุณอาจจะฝึกเพิ่มความยืดหยุ่นให้กับเขตพื้นที่ส่วนตัวของคุณ โดยการขยายพื้นที่ส่วนตัวของคุณออกไปให้กว้างเหมือนกับขนาดตอนเริ่มต้น (ไม่ต้องสร้างคนในงานเลี้ยงขึ้นมาอีกแล้ว) แล้วทดลองย่อขนาดของเส้นวงลงมาดังในขั้นตอนที่ 7-11 โดยอาจจะทำวนซ้ำอย่างนี้ไปซัก 3-5 รอบเพื่อฝึกให้เขตพื้นที่ส่วนตัวของคุณมีความยืดหยุ่น และสามารถรักษาความสงบเอาไว้ได้ไม่ว่ามันจะกว้างแคบซักค่าไหนก็ตาม
- หายใจลึกๆ ช้าๆ ซัก 3-5 ครั้ง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วนทั่วร่างกายของคุณแล้วลืมตาขึ้นครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น